Gespannen lig ik op een matje met mijn ogen open te wachten op de werking van de ayahuasca- plant. Boven mijn hoofd kruizen zich de balken van de tempel en als ik mijn blik een klein beetje verlaag kijk ik recht door een groot raam naar buiten waar lange takken me het verdere zicht ontnemen. Het maakt niet uit. Het zal niet lang duren voordat de externe omgeving aan mij niet meer besteed is, voordat het plantje wat ik als thee gedronken heb mij mee zal nemen op een avontuurlijke reis naar binnen toe. Mijn blik vervaagt en in mijn buik begint het wat te rommelen. Een soort van kou en trilling glijdt door mijn hele lichaam en het dekentje wat ik over me heen heb liggen is daar niet tegen opgewassen. Het duurt een poosje, waarin ik me allerlei gedachten in mijn hoofd haal, waarvan het me steeds onduidelijker wordt welke mijn eigen chaotische sprongen zijn en welke worden aangewakkerd door het goedje dat inzicht moet geven. [read more=”Read more” less=”Read less”]

Totdat het ineens overduidelijk is dat ik de controle kwijt ben en de imaginaire wereld van de ayahuasca zich voor mijn netvlies afspeelt. Het start met onschuldige gedachtenkronkels waarin ik mezelf in snel tempo betrap op rare denkwijzen. Het zijn idiote bijna lachwekkende gedragskenmerken en – partonen, mijn zelf opgelegde maniertjes worden doorzichtig en de waarheid schemert als helder licht erdoor heen. Ik probeer me te verzetten tegen de kracht waardoor ik meegesleurd wordt, maar wordt daardoor alleen maar dieper het donker ingetrokken. De angst is overweldigend, meedogenloos en alom aanwezig. Er lijkt geen ontsnappen aan en iedere poging die ik onderneem levert slechts meer pijn, een diepere laag van angst en totale zwaarte op.

Ik word mentaal ondersteund gelukkig. B heeft zich naast mij neergevlijd op zijn knieën en probeert me duidelijk te maken dat verzet een neerwaartse spiraal teweeg brengt. ‘Lokaliseer de pijn, de angst en ga ernaar toe, ga er doorheen. Zie het voor wat het werkelijk is. Heb de moed je groot te maken en het gevoel dat ermee gepaard gaat te aanvaarden en te accepteren als die van jou.’ Of woorden in die strekking. Maar de boodschap was duidelijk en ik deed het enige mogelijk in mijn situatie. Ik liet mijn nieuwsgierigheid me ernaartoe leiden en kwam gek genoeg daardoor steeds heel snel bij een kern die de angst deed verdwijnen en een helder inzicht tevoorschijn toverde. Het is slechts een illusie, die zwaarte, die onzekerheid. En met een speldenprik kun je het laten verdwijnen als je de bereidheid hebt de pijn die vooraf gaat aan het werkelijk zien van de situatie zoals die is, de naakte waarheid, te aanvaarden. Sommige emoties nemen tijd, lijken doorvoeld te moeten worden en kun je voor jezelf acceptabel maken door steeds weer terug te keren naar je adem. Maar eenvoudig is het niet. Een trip van in mijn geval meer dan zes uren heeft me van de ene donkere krocht naar de andere geleid en de demonen die zich daar hebben opgehouden verlieten niet zonder slag of stoot het strijdtoneel. Het hield ook maar niet op en de eerste nacht (mijn eerste ontmoeting met dit plantje) heeft me volledig uitgeput, maar tegelijkertijd een helderheid gebracht, die ik pas de volgende ochtend in zijn volledigheid kon omvatten. Ik ben erdoorheen gegaan, door al die ellende en het is kraakhelder dat het mijn eigen ellende was, uit mijn eigen geest ontsprongen. Ik heb schaduwen in mijn leven laten ontstaan die zijn uitgegroeid tot deze demonen, die in de weg staan van mijn levensgeluk en onrecht doen aan de ware aard van mijzelf.

De tweede avond was ik heel erg bang voor nog zo’n lange sessie gepaard met angst, verdriet en zoveel pijn, echte fysieke pijn ook. Maar er was uitgesproken door de begeleiding dat je hetzelfde nooit twee keer meemaakt en deze keer totaal anders zou zijn dan de vorige keer. Een klein beetje gerustgesteld nam ik weer de slokken die mij voorgeschoteld werden en bleef daarna verrassend lang vrij alert en aanwezig. De zoveelste keer naar de wc was zelfstandig volledig te doen en even voelde ik me opgelucht en dacht ontsnapt te zijn aan de ayahuasca dans voor deze avond. Maar niets bleek minder waar. Ik hoefde niet weer zo kopje onder als de vorige avond, maar op een gegeven moment openden dan toch de luiken en openbaarde zich dit keer een hele andere wereld aan mij. Zoveel schoonheid, licht, ruimte, vrijheid heb ik nooit eerder mogen meemaken. Ik speelde met wezentjes die grote ogen hadden en grappige gelaatstrekken. Ik werd aan de hand genomen door een fee met transparante reusachtige vleugels en een tintelend fris gemoed en zachtaardigheid. Zij liet mij de wereld zien die schuilgaat achter de opgetrokken façades van angst en voordat ik het goed en wel doorhad vloog ik met haar door de lucht alsof ik nooit anders had gedaan, maakte een salto en draaide om mijn eigen as heen met zoveel snelheid dat ik regelrecht mijn astrale lichaam uit gelanceerd werd. Zonder enige schade overigens.

Nog steeds verrukt en oprecht blij over de wereld die zichtbaar werd, ontdekte ik de liefde in de vorm van alle mensen om mij heen. De mensen in mijn directe omgeving, in de kring die we gevormd hadden, de mensen die zich tot mijn familie mogen rekenen en beste vrienden. Stuk voor stuk ervoer ik een intense connectie en wist ik ineens met zekerheid dat die banden nooit verbroken zouden kunnen worden. Het kan erop lijken, maar in de werkelijkheid ben je met ze verbonden tot in de eeuwigheid. Ik zag mezelf gestript van al mijn beperkte gedachten en ontmoette de kracht in mijzelf en de overweldigende gift van de liefde die ik te geven heb. Na alle pijn die ik de avond daarvoor doorgaan moest, kwam ik nu uit bij de kern van alles, het ultieme geluk in de vorm van mijzelf verbonden met het geheel, besloten in mijzelf maar open voor de hele wereld, te vinden in mijzelf maar toegankelijk voor een ieder en nu dan ook eindelijk togankelijk voor mijzelf. De angst bleek een fabrikaat van mijn eigen gedachten ontstaan uit onzekerheid die zich op verschillende manieren door mijn leven heen ontwikkeld had. Een reis om nooit te vergeten, een trip die niet lichtzinnig genomen moet worden, maar ik heb de mooiste ontdekkingen gedaan ooit. Als je werkelijk bereid bent jezelf te openen en over te geven, zal een wereld van pure liefde zich aan je openbaren. [/read]